بسیاری از افراد مبتلا به لوپوس دچار مشکلات حافظه ای می‌شوند و ممکن است در بیان افکار خود با مشکل مواجه باشند
حدود ۷۰ درصد از افراد مبتلا به لوپوس دارای این آنتی‌بادی هستند. یک آزمایش مثبت به این معنی است که لوپوس به احتمال زیاد در افرادی که لوپوس ندارند، مثبت است.
لوپوس بیماری است که یا به طور طبیعی بهبود می یابد و در زمان های مختلف بدتر می شود. یادگیری نحوه پیشگیری از طغیان علائم این بیماری، به شما اجازه می دهد تا کنتری بیشتری بر شرایط خود داشته باشید.
برخی از افراد مبتلا به لوپوس فقط این علائم را تجربه می کنند، در حالی که این علائم هنوز هم می توانند تاثیر زیادی را در زندگی روزمره فرد داشته باشند. علائم دیگر لوپوس که خیلی شایع هستند عبارتند از: تب
با وجود این، در موارد بسیار کمیاب، کودک متولد شده از خانم مبتلا به لوپوس، به نوعی لوپوس مبتلاست که به آن «لوپوس نوزادی» گفته می شود.
در زمان بهبودی فرد هیچ علائمی از خود بروز نخواهد داد اما زمانی که بیماری عود کند، نشانه‌های مختلف آن را می‌توان مشاهده کرد.
با آزمایش ادرار می‌توان میزان پروتئین یا گلبول‌های قرمز خون را تعیین کرد.
علاوه بر کم کاری تیروئید، گره‌های تیروئیدی و پرکاری تیروئید، هر دو مورد در بیماران مبتلا به لوپوس شایع تر از افراد سالم هستند.
حتی اگر استرس بر روی شرایط شما تاثیری نداشته باشد، اما استرس هیجانی می‌تواند باعث بدتر شدن آن شود. یاد بگیرید که چگونه هر گونه استرس را در زندگی خود مدیریت کنید. می توانید از تکنیک های تمدد اعصاب مانند مدیتیشن استفاده کنید و یا با خانواده و دوستان خود صحبت کنید. از گروه های پشتیبانی نیز می توانید بهره ببرید.
برای اینکه درمان بیماری لوپوس به بهترین شکل انجام شود، توصیه می‌کنیم که با مشاهده علائم ذکر شده در این مطلب، به پزشک مراجعه کنید.
اگر عوامل دیگری باعث افزایش خطر کلی شما شوند، پزشک در مورد تجویز داروهای ضد التهابی احتیاط عمل خواهد کرد، به عنوان مثال: سیگار کشیدن
تمام داروها دارای عوارض جانبی بالقوه ای هستند و شما و پزشک تان باید خطر اثرات جانبی بیماری لوپوس شوگرن را با توجه به کنترل علائم خود متعادل کنید. گاهی اوقات این ممکن است به معنی مصرف داروهای اضافی برای محافظت در برابر دیگر عوارض جانبی باشد.
فوق تخصص روماتولوژی، در زمینه تشخیص و درمان بیماری لوپوس می‌تواند نقش مؤثری بازی کند.
مشکلات خونی و عروقی: لوپوس ممکن است منجر به مشکلات خونی نظیر کاهش تعداد گلبول‌های قرمز و افزایش خطر خونریزی یا لخته شدن خون شود. همچنین در مواردی نیز التهاب رگ‌های خونی رخ می‌دهد.